Najważniejszą rzeczą w tym, co piszemy, jest treść. Jeżeli treść jest o niczym, to choćbyśmy ubrali to w najlepszą formę i tak będzie o niczym – czyli bezwartościowa. Przyjmując, że mamy już dobry temat, wskazane jest ubrać go w jakieś metafory. Podanie czytelnikowi wszystkiego na talerzu, nie będzie miało już takiego smaku, jak danie mu satysfakcji z wykazania się własnym intelektem. Poza tym, kto lubi być traktowany jak krowa na rowie. Bądźmy trochę wysublimowani. Pamiętajmy jednak żeby metafory były na tyle czytelne, aby inni mogli je zrozumieć, inaczej nie będzie wiadomo o co w wierszu chodzi, poza tym, że jest przemądrzały. Warto też unikać kończenia zdań, lub ich poszczególnych części (zdania złożone) w środku wersów. Takie wiersze zdecydowanie ciężej się czyta, tym bardziej, jeżeli autor nie stosuje interpunkcji. Na koniec przydałaby się jakaś zaskakująca puenta. To zawsze robi wrażenie. A jeżeli będzie do tego zabawna, to jesteśmy w domu. Czy to będzie wiersz rymowany, czy bez rymów, w zasadzie nie ma znaczenia. Ale co wpada w ucho?
Pamiętaj! Dobry wiersz to taki, który zostanie w pamięci.

Bardziej szczegółowe zasady można znaleźć tutaj, lub tutaj (dla dowcipnisiów).